Rabu, 11 Maret 2009

kapèl st Simon.

kapèl st Simon.

sanadyan mung cilik
kapèl st Simon ngadeg kukuh,
minangka bukti sejarah,
yèn ing tahun 30 an,
Gusti mus makarya ing tengah-tengahing umat,
Gunturgeni kang wus tinarbuka,
nampi kabar gambira bab kekeran Dalem,
Gunturgeni mula cilik lan atos ibaraté kaya padas,
padas, ing ngendi tanduran ora bisa tuwuh,
nanging pranyata sabda Dalem tuwuh lan ngrembaka,
ing tengahing umat Gunturgeni,
penuh daya lan semangat,
makarya cawé-cawé martakaké sabda Dalem,
iki bukti menawa kapèl st Simon,
nadyan cilik nanging,
tetap tuwuh lan ngadeg kukuh,
saiki tumeka ing saklawasé.

gunturgeni, 7 Maret 2009.
ugi kaposting wonten ing
http://giehart.multiply.com

Rabu, 04 Maret 2009

SI ENTHUNG BAKAL DADI KUPU

SI ENTHUNG BAKAL DADI KUPU

(SEIJIN ROMO MGR YOHANES PUJASUMARTA)

Sharing pengalaman mengenai kupu. Saya catat dari cerita almarhum Bapak saya dalam menghadapi tantangan hidup. Saya kisahkan lagi dalam Surat yang saya tulis dalam bahasa Jawa pada masa Adven 1983, 25 tahun yang lalu. Sekarang ini saya terjemahkan dalam bahasa Indonesia untuk teman-teman semua.
Surat-surat di awal masa Adven 1983:
Serat-serat ing wiwitaning mangsa Advèn 1983:

Pada waktu itu (1950-an) tidaklah mudah mendapatkan pekerjaan. Masalah itulah yang menyebabkan hati selalu gelisah dan was-was. Bagaimana lagi! Bila matahari mulai terbit di ufuk timur, ketika ayam jago mulai berkokok, tanda hari siang mulai lagi. Padahal hari itu harus makan dan memberi makan kepada anak-anak. Bila mau makan, haruslah bekerja, akan tetapi tidak ada pekerjaan yang bisa diandalkan.

Wekdal semanten (1950-an) boten gampil pados pedamelan. Prekawis punika ingkang murugaken manah tansah miris lan ketir-ketir. Lha kados pundi ta! Yen surya mlethèk ing bang-bang wétan, kalanipun jago sami kluruk, mertandhani siang wiwit malih. Kamangka dinten punika kedah nedha lan nedhani laré-laré. Yèn badhé nedha kedah nyambut damel, nanging boten wonten pedamelan ingkang gumanthok.

Tibalah musim panas penyebab daun-daun kering dan rontok. Bapak sedang berjalan-jalan di kebon, berdoa, meditasi dan kontemplasi.

Mangsa bentèr murugaken ron-ron sami garing lan rontok. Bapak saweg tindak-tindak wonten ing kebon, sembahyang, meditasi lan kontemplasi.

”Lihatlah, nak,
Ulat yang sedang bersembunyi
di daun itu.
Meski daun-daun lain kering,

tidaklah daun itu.
Si Ulat tetap saja dapat makan,
Dan sekarang telah menjadi kepompong.
Saatnya akan tiba
Kepompong akan menjadi kupu
terbang ke mana pun.

”Delengen, anggèr,
uler sing ndhelik nang godhong kuwi.
Senajan godhong-godhong liyané garing
nanging godhong kuwi ora.
Si uler tetep bisa mangan,
lan saiki wis dadi enthung.
Arep tekan titi mangsané mengko
si enthung bakal dadi
kupu
mabur tekan ngendi-endi.

Bila si Ulat saja begitu besar

diperhatikan oleh Allah,
apalagi kita ini
yang menjadi anak-anak Allah.

Yèn sing uler waé digatèkaké
semono gedhéné déning Gusti,
apa menèh awaké dhéwé
sing dadi putra-putra Dalem iki.

Peristiwa itulah, Nak,
yang menyebabkan aku tetap percaya
dan selalu berharap
pada penyelenggaraan ilahi.

Kuwi, anggèr,
sing marakaké aku tetep percaya
lan tansah duwé pangarep-arep
marang pangrengkuh Dalem Gusti.”

Teringat saya, bila Bunda sedang menggendong adik-adik saya. Kadang diajak melihat-lihat taman, disenandungkan nyanyian, agar hati gembira.

Kula kémutan, yèn ibu saweg nggéndhong adhi-adhi kula. Sok dipun ajak wonten kebon, dipun menyanyèkaken, supados remen.

Mau kutangkap kupu itu,
namun terbangnya merepotkan
ke utara, ke selatan, ke timur, balik ke barat
ke sana ke mari ke mana pun.
Siapa dapat menangkap?
Baru saja hinggap, lalu terbang lagi.


Kupu
kuwi dakincupé
Mung aburé angewuhaké
Ngalor ngidul ngétan bali ngulon
Mrana-mréné mung saparan-paran
Sapa bisa ngincupaké men
tas méncok cégrok
banjur mabur pleper

Bila demikian yang digendhong ngantuk, lalu tertidur.

Yèn ngaten punika ingkang dipun géndhong ngantuk, lajeng tilem.


”Lihatlah, Nak,
Saatnya akan tiba
Kepompong akan menjadi kupu
terbang ke mana pun.

”Delengen, anggèr,
arep tekan titi mangsané mengko
si enthung bakal dadi
kupu
mabur tekan ngendi-endi.”


Gunturgeni,
mangsa prapaskah 2009

(Dia senantiasa menepati janjiNya,
berawal dari ulat,
kemudian menjadi kepompong, enthung,
dan akhirnya jadilah kupu-kupu,
yang mengepakkan sayap indahnya,
seindah janjiNya)

Selasa, 03 Maret 2009

gunturgeni


gunturgeni


luwih saka selawé tahun,
aku ngombé banyu bening,
sing ngetuk mili saka dapuraning pringapus,
mburi omah,
sakcedhakning kapèl cilik santo Simon,
minangka pancering urip sakwetara umat,
sing percaya lan duwé pangarep-arep,
marang tyas Dalem,
pranyata,
urip ora mung saka tuk pringapus,
nanging saka tuk kang mili saka jaja Dalem,
tuk sing marahi nduwèni daya,
lan bisa gawé tentreming urip iki,
marga saka tuk kang uga mili toya rah rah,
aku lan umat sing precaya ing pakaryaning,
putraning manungsa
bakal antuk kanugrahan,
urip langgeng ing saklawasé,
gunturgeni,
désa ing pinggiring segara,
tekan kapan ora bakal tak lalèkaké.


gunturgeni, 28 Maret 2009,
nalika tilik omah tabon.

Senin, 02 Maret 2009

banjir

banjir

swara gumrubug nggegirisi,
udan deres binarung,
angin lésus,
udan deres tan kinira,
dumadakan banjir rob ngelebi,
désa, sawah lan kampung,
banjir rob merga dhadhaling tanggul,
kali bengawan Solo,
swara pating jlerit njaluk tulung,
banjir rob nggawa korban,
ora mung bandha,
nanging uga nyawa.



Yogya, 03-03-09

Minggu, 01 Maret 2009

garukan

garukan,

ésuk iku nalikané grimis,
aku lagi nata dagangan nèng pinggir ndalan,
pedagang kaki lima sebutané,
gawéan biasané,
krana iku aku bisa nyukupi urip,
uriping keluarga,
lan kanggo tuku buku sing sangsaya larang,
lagi baé arep nyulet udud,
dumadakan,
ana swara rebut-ribut,
garukan......garukan,
wong-wong padha ngukuti dagangané dhéwé-dhéwé
aku ra nyana,
ra ngira,
merga rumangsaku,
saben ndina aku wis dijaluki sapon,
limang ewu répés sedina,
aku ra nggraita,
yèn awan iku ana oprasi pol pé pé,
garukan bakul èmpèran,
dagangan di obrak-abrik,
banjur diangkut,
jarené awan iku arep ana kunjungan pejabat,
mula dalanan kudu resik,
jarené manèh
bakul èmpèran kuwi ngregedi pemandhangan,
aku agé-agé ngringkesi barang dagangan,
nanging ora keconggah,
merga kalah cepet karo petugas,
sing racaké isih nom lan trengginas,
aku disèrèt diunggahaké trek,
aku ora suwala,
apa ya kaya ngnéné iki nasibé wong cilik,
sing ora daya lan ora duwé kuasa,
aku mung bisa ndonga,
Gusti paringa sih wilasa,
lan ugi pangapura,
dhateng tetiyang punika,
ingkang degsiya dhateng kawula tiyang papa,
kaapuntena,
amargi tetiyang punika,
mboten mangertosi punapa ingkang katindakaken,
kejawi hamung,
netepi dhawuhipun pangagengipun.

Yogya, 02-03-09,
bubar nonton tv nyiarke garukan.